Sizlerle 2010 yılının son avını paylaşmak istedim. İki yıllık bir aradan sonra tekrardan ege sularıyla buluşma heyecanı anlatılmaz bir duyguydu. Yaşanan hastalıklar ve kayıplar sonrasında biraz rahatlamak stres atmak, egenin o muhteşen güzellikleri ile buluşmak dahada bir heyecan veriyordu.
Yine dört kişilik bir ekiple planlarımızı yapmaya başlamıştık. Nereye gidecektik, nerede kalacaktık, nerelerde olta atacaktık, ne yiyecek ve içecektik, hava nasıl olacaktı ve yemlerin temini gibi daha bir çok unsurda dikkate alınacak ve yola çıkılacaktı. En önemlisi belkide hava olacaktı.Ne çok sakin olmalıydı, nede çok sert vay be böyle bir havayı bulmak ve bir haftalık bu planın içine yerleştirmek. Şimdi duyar gibi oluyorum oh ne ala memleket demenizi. E hayal işte aç tavuk misali ne yapalım.Sadece hayal gerçekler tabiki başkaydı. 19 aralık 2010 günü yola çıktık önce çanakkaleden mamunlarımızı, silünezleri ve boru kurtlarını aldık. Tabi öncesinde bu yemleri sipariş etmiştik. Yemleri aldıktan sonra tekrardan çıktık yola. Avlağa vardığımızda hava tamda istediğimiz gibiydi hafif bir lodos ve su bulanık.
İlk gün yem suya iner inmez balık üstünde ancak beklediğim balığa fırsat vermeyen mırmır. İndir bindir mırmır ama olsun oda olmasa belkide ilk günden can sıkıntısı olacaktı.Arada çupra ve sargozda gelmeye başlayınca durum renklenmeye başlamıştı.İlerleyen saatlerde ilk levrek oltamıza yapıştı işte şimdi heyecanımız ve moralimiz üst düzeye çıkmıştı. Bundan sonra her an her şey olabilirdi.
İkinci gün hava biraz daha sertleşmiş av zorlaşmıştı ikinci gün her yöntem deneiyordu bir yandan sahte, diğer yandan yemli ve silikon yemler. roglo ile yaptığım takım yüzüme gülmüş ve daha ilk atışımda kilo üzeri bir levrek almıştım. Bu balığın gazı ile iki saat devam eden at çeklerim neticesiz kalmış ve havanın dahada sertleşmesi ile pansiyona dönüşümüz başlamıştı.
Üçüncü günde hava birden bire sakinleşmiş ve iki gün süren bu sakinlik balığın birden bire ortadan kaybolmasına sebep olmuştu.Ne yaptıysak ne ettiysek o kızdığımız mırmırlar dahi yok olmuştu. Bu verimsiz geçen iki günün ardından havanın tekrardan çok sert bir lodosa dönmesi bizi hem umutlandırdı hemde düşündürmeye başladı.Bu kadar sert bir havada balık tutmak gerçekten çok zor olacaktı.İki arkadaşımızın izmite dönmesi ile bizde iki kişi olarak ava devam ediyorduk.
Hava çok sert ve biz avlağa tekrardan geldiğimizde saat akşam sekiz gibiydi.En az 6-8 kuvvetinde bir havada yürümak dahi zor oluyordu olta atacağımız mendirekte taşların da arasına saklanarak, rüzgarı arkamıza alarak denemelerimize tekrardan başladık. Yine ilk gün olduğu gibi bol miktarda mırmır ve arasında tek tük sargozlar geliyordu. Balığı kamışla kaldırmak dahi zor oluyor rüzgar bizi adeta iteliyordu. Gece ikibuçuk sularında hava biraz sakinleşmiş ve bize daha rahat avlanma imkanı sunmuştu. Partnerim cengiz bir ara hareketlenmiş ve taşlarda panik halinde kamışla kala kalmıştı.Sadece heyecanla kepçe dediğini duydum. Şimdi maç başladı dedim içimden.Deniz patlak ve karanlık sulardan bir azman bize doğru geliyordu. Arkadaşım cengiz haliyle iyice paniklemişti, balığı hisseden oydu boyu, posu, ağırlığı ben sadece suya inmiş süpriz misafiri kepçe mesafesinde bekliyordum. sonunda balık kendini göstermişti ancak yinede tam olarak balığı göremiyordum. İlk temas kepçeyle gerçekleşti.Ancak balığı bir türlü kepçeye sokamıyordum.Bu işte bir anormallik olduğu kesindi O an balık tekrardan açılmış ve yön değiştirmeye başlamıştı tam ters istikamette tekrardan bir kaç deneme yine başarısızlıkla sonuçlandı.Artık bu iş kepçeyle olmayacağı belli oldu bu balığı ben elle almalıydım. Suya iyice girdim ve balığı son bir hamle ile boğazından tuttuğumu ve çektiğimi hatırlıyorum.Sonrasında kepçeye neden sığmadığıda analaşılmıştı. Boy 75 cm kilo 7.5 neyse bu güzel ve heybetli dostumuzu aldıktan sonra şansımızı zorlamamak için eve döndük.Ertesi gün son günümüzdü yine çok kötü bir hava vardı gündüz son balıklarımızı aldık ve akşam üzeride izmite dönüşe geçtik.
Toplamda 25 adet ispendek ve levrek , bol miktarda mırmır, sargoz ve çupra. Yine gayet verimli bir av yaparak döndük. Kötü hava iyi balık, iyi hava sıfır balık.
Tüm balıkları resimleyemedik sizle bir kaç resim paylaşıyorum hoşçakalın.
Yine dört kişilik bir ekiple planlarımızı yapmaya başlamıştık. Nereye gidecektik, nerede kalacaktık, nerelerde olta atacaktık, ne yiyecek ve içecektik, hava nasıl olacaktı ve yemlerin temini gibi daha bir çok unsurda dikkate alınacak ve yola çıkılacaktı. En önemlisi belkide hava olacaktı.Ne çok sakin olmalıydı, nede çok sert vay be böyle bir havayı bulmak ve bir haftalık bu planın içine yerleştirmek. Şimdi duyar gibi oluyorum oh ne ala memleket demenizi. E hayal işte aç tavuk misali ne yapalım.Sadece hayal gerçekler tabiki başkaydı. 19 aralık 2010 günü yola çıktık önce çanakkaleden mamunlarımızı, silünezleri ve boru kurtlarını aldık. Tabi öncesinde bu yemleri sipariş etmiştik. Yemleri aldıktan sonra tekrardan çıktık yola. Avlağa vardığımızda hava tamda istediğimiz gibiydi hafif bir lodos ve su bulanık.
İlk gün yem suya iner inmez balık üstünde ancak beklediğim balığa fırsat vermeyen mırmır. İndir bindir mırmır ama olsun oda olmasa belkide ilk günden can sıkıntısı olacaktı.Arada çupra ve sargozda gelmeye başlayınca durum renklenmeye başlamıştı.İlerleyen saatlerde ilk levrek oltamıza yapıştı işte şimdi heyecanımız ve moralimiz üst düzeye çıkmıştı. Bundan sonra her an her şey olabilirdi.
İkinci gün hava biraz daha sertleşmiş av zorlaşmıştı ikinci gün her yöntem deneiyordu bir yandan sahte, diğer yandan yemli ve silikon yemler. roglo ile yaptığım takım yüzüme gülmüş ve daha ilk atışımda kilo üzeri bir levrek almıştım. Bu balığın gazı ile iki saat devam eden at çeklerim neticesiz kalmış ve havanın dahada sertleşmesi ile pansiyona dönüşümüz başlamıştı.
Üçüncü günde hava birden bire sakinleşmiş ve iki gün süren bu sakinlik balığın birden bire ortadan kaybolmasına sebep olmuştu.Ne yaptıysak ne ettiysek o kızdığımız mırmırlar dahi yok olmuştu. Bu verimsiz geçen iki günün ardından havanın tekrardan çok sert bir lodosa dönmesi bizi hem umutlandırdı hemde düşündürmeye başladı.Bu kadar sert bir havada balık tutmak gerçekten çok zor olacaktı.İki arkadaşımızın izmite dönmesi ile bizde iki kişi olarak ava devam ediyorduk.
Hava çok sert ve biz avlağa tekrardan geldiğimizde saat akşam sekiz gibiydi.En az 6-8 kuvvetinde bir havada yürümak dahi zor oluyordu olta atacağımız mendirekte taşların da arasına saklanarak, rüzgarı arkamıza alarak denemelerimize tekrardan başladık. Yine ilk gün olduğu gibi bol miktarda mırmır ve arasında tek tük sargozlar geliyordu. Balığı kamışla kaldırmak dahi zor oluyor rüzgar bizi adeta iteliyordu. Gece ikibuçuk sularında hava biraz sakinleşmiş ve bize daha rahat avlanma imkanı sunmuştu. Partnerim cengiz bir ara hareketlenmiş ve taşlarda panik halinde kamışla kala kalmıştı.Sadece heyecanla kepçe dediğini duydum. Şimdi maç başladı dedim içimden.Deniz patlak ve karanlık sulardan bir azman bize doğru geliyordu. Arkadaşım cengiz haliyle iyice paniklemişti, balığı hisseden oydu boyu, posu, ağırlığı ben sadece suya inmiş süpriz misafiri kepçe mesafesinde bekliyordum. sonunda balık kendini göstermişti ancak yinede tam olarak balığı göremiyordum. İlk temas kepçeyle gerçekleşti.Ancak balığı bir türlü kepçeye sokamıyordum.Bu işte bir anormallik olduğu kesindi O an balık tekrardan açılmış ve yön değiştirmeye başlamıştı tam ters istikamette tekrardan bir kaç deneme yine başarısızlıkla sonuçlandı.Artık bu iş kepçeyle olmayacağı belli oldu bu balığı ben elle almalıydım. Suya iyice girdim ve balığı son bir hamle ile boğazından tuttuğumu ve çektiğimi hatırlıyorum.Sonrasında kepçeye neden sığmadığıda analaşılmıştı. Boy 75 cm kilo 7.5 neyse bu güzel ve heybetli dostumuzu aldıktan sonra şansımızı zorlamamak için eve döndük.Ertesi gün son günümüzdü yine çok kötü bir hava vardı gündüz son balıklarımızı aldık ve akşam üzeride izmite dönüşe geçtik.
Toplamda 25 adet ispendek ve levrek , bol miktarda mırmır, sargoz ve çupra. Yine gayet verimli bir av yaparak döndük. Kötü hava iyi balık, iyi hava sıfır balık.
Tüm balıkları resimleyemedik sizle bir kaç resim paylaşıyorum hoşçakalın.
Bülent TOK
KOCAELİ-İZMİT
31.07.1964
Geceleri yattığımda dahi olta atarım.Yoksa uyku haram.
KOCAELİ-İZMİT
31.07.1964
Geceleri yattığımda dahi olta atarım.Yoksa uyku haram.
